Liefie

Aubade. Een concert op deze vroege zondagmorgen. Het werkte op mijn lachspieren. Een haan en een hond, onstuitbaar. Eendrachtig kukelend en blaffend. Spontane ochtendmuziek zonder weerga.

Hanengekraai heeft niets te maken met ochtendgloren. Japanse wetenschappers deden er onderzoek naar. Het gekukel komt door hun biologische klok. Niet omdat ze reageren op de dageraad.

Koffiestop

Vamos tomar um café, zeiden wij tegen elkaar. Ongemerkt is het alweer tijd voor het middagritueel. Portugese gewoonten slijpen ongemerkt erin. De vaste gang naar de pastelaria is één ervan.

Hanengekraai en hondengeblaf, in fortissimo. Op een notenbalk aangeduid met ff. In cursieve vetgedrukte schreefletters. Onvermoeibaar waren ze bezig elkaar te overstemmen. Vrolijke druktemakers die de dag inluidden.

Een blauwe plastic tas bungelt aan zijn arm. Met herkenbaar beeldmerk erop. Van die Zaanse grootgrutter. In ganzenpas komen ze binnen. Redelijk fitte senioren, zo te zien. Geen zielepieten, bezig hun laatste dagen hulpbehoevend te slijten.

Smullen

Dik de zeventig gepasseerd zijn ze, begin tachtigers wel zeker. Na wat ronddrentelen langs de uitgestalde lekkernijen strijken ze neer. Aan het tafeltje hiernaast start een luide monoloog. Flarden bereiken zelfs mijn dovemansoren.

Een gebakkie erbij, dat lust het meissie wel, grinnik grinnik. Ondertussen een grote chocoladepunt wegwerkend. Heb je ‘m al op. Geen spijt van deze, hè schatje, ha-ha-ha. Het leven is kort je moet ervan genieten. Hmmm… mompelt zij terug.

Zijn luchtig gebabbel overstemt haar zwijgzaamheid. Opvallend, een beetje op kinderlijke toon. Welgemeend, liefdevol, oneindig positief en aandoenlijk. Onvervalst en onmiskenbaar met een Amsterdamse tongval.

Keuvelen

Het was tot het nulpunt gedaald vannacht, in Nederland. Straks in januari wordt het ook frisser. Hier aan de Algarve. Zet ik toch het kacheltje voor je aan. Ik wil niet dat jij het koud hebt, liefie. Drink je koffie op, anders wordt ‘ie lauw, pop.

Zonder opzettelijk af te luisteren. Zijn heldere stemgeluid verdringt het zeurende gefluit. Met de wetenschappelijke naam tinnitus. De plaag die mijn oren bij voortduring teistert.

Smakelijk bakkie niet. Vind je het fris, nee toch, pop. Het is redelijk warm hier, want dit is Portugal. Wil je al naar huis, nog niet, ha-ha. Wat moet je de hele avond thuis. Je kunt rustig nog effe blijven zitten, hoor. Wij hebben toch niets te doen.

Intense geneugten bij een on-Nederlands bakkie leut. Een bica, een meia de leite of galão. Alledrie even smakelijk. Wie trek heeft bestelt die fameuze zoetigheid erbij. Portugal’s nationale trots. Om de kosten hoef je het niet te laten.

Zorgzaam

Problemen met denken, taalgebruik en dagelijkse levensverrichtingen. Ze duiden op beginnende dementie. Bewonderenswaardig hoe optimistisch. Onvermoeibaar geduldig hij ermee omgaat.

Thuis probeer ik te internetten voor je. Een leuk tv-programma waar je naar kunt kijken. Hé schatje spoort hij aan, maar krijgt bar weinig respons. Glimlachend laat ‘ie zich niet uit het veld slaan.

Humor houdt ‘m op de been, denk ik. Ome Henk zou zeggen wat een geouwehoer op de treurbuis, grapt hij. Met een schuine blik gericht op de Portugese tv die aanstaat. Hij lacht uitbundig om het zelfbedachte grapje.

Bewustzijn

Misschien de beste manier om ermee om te gaan. Als ongemak met een frivole benaming. Slijtage van het benul. Uitgelegd in de column van Toon Lagas

Zo vrolijk als de dag begon…. Totaal onverwacht raakt een gebeurtenis diep. Later zeg je dan, weet je nog toen. Zo’n aangrijpend moment. Opgeflitst uit de vergetelheid. Over tot de orde van de dag. Gauw wegjagen dat dementie-spook, liefie.